Op het scheiden van de markt
Net voor het millennium, in oktober 1999, traden op de laatste ledenvergadering van de 20-ste eeuw, twee nieuwe bestuursleden aan. De penningen werden voortaan beheerd door Herman Spikman, die Gerrit de Vries opvolgde en het seniorenbestuur kreeg een nieuwe voorzitter in de persoon van Ron Dik, die tot 2003 de plaats van Evert van der Haar innam. Daarmee was het bestuur voor de eeuwwisseling weer voltallig en op volle sterkte. Later, op 29 mei 2000, trad Elsa Star aan als voorzitster van de Damesafdeling en werd daarmee de opvolgster van Willem Tehupuring. Financieel nieuwtje was, dat boetes als gevolg van 'de zonden' op het veld voortaan simpel per automatische incasso zouden worden geïnd.
ACV telde in het seizoen 1999/2000 zo'n 740 leden met in de competities 9 senioren-, 2 dames- en 28 jeugdteams.
Zilveren jubilarissen (25-jarig onafgebroken lidmaatschap) waren Ronald Haveman, Geeuwke van der Harst, John van de Brink, Auke de Vries, Thale Lesschen en Alfred Toxopeus. Zij ontvingen de felbegeerde ACV-speld uit handen van voorzitter Cor de Rijke.
Wat betreft de reeds langdurige onderhandelingen met de gemeente Assen (in die zin zeker millennium-proof) over uitbreiding van de trainingsfaciliteiten (de FC Assen-velden) kwam er eindelijk dan een definitieve toezegging. Houdt U vast! Pas in het seizoen 2002/2003 zou het nieuwe trainingsveld gerealiseerd kunnen worden; zeker weten...? Voor ACV zat er dus niets anders op dan maar het nodige geduld te betrachten, waardoor er aan een wachtlijst voor nieuwe leden niet te ontkomen viel.
Het clubblad De ACV-er had haar eigen 'millennium-bug'. Men leed 'hongersnood' met betrekking tot ingezonden kopij, waardoor de eindredacteur lange tijd het clubblad grotendeels (80%!) zelf maar moest vullen. Tijd voor actie dus, wilde de tent wel door blijven draaien. Eén schrijver met zo'n vijf pseudoniemen ( o.a. Analyticus, De Schoen, ERIKA, Red.) kon dat toch niet blijven volhouden? Gelukkig werd bijtijds de noodkreet gehoord. Dat was maar voor even, want in augustus 2001 was er plotseling geen ACV-er in de bus. Geen kopij, dan ook geen clubblad, zo stelde de redactie strijdvaardig, die zich gesteund voelde door het bestuur. ACV werd even wakker geschud. Het was natuurlijk niet alleen maar consumeren, maar ook produceren!
Aan de wilgen
 |
|
|
Einde seizoen 1999/2000 hing Erik Alberts, wegens werk op zaterdag, na 14 jaar stadionspeaker te zijn geweest, de microfoon aan de wilgen van het Stadsbroek. Ook zijn trouwe secondant Dick Teunissen zwaaide af. Voor eerstgenoemde werd het echter een 'Heintje-Davids-afscheid'. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan; want na enkele seizoenen prima te zijn vervangen door de al even enthousiaste Ron Dik, nam hij toch weer plaats achter het 'spreekijzer' in het duiventilletje op de tribune. |
Aan ACV ontvallen
Ook in deze periode ontvielen aan ACV medewerkers die zeker vermeld dienen te worden.
In de leeftijd van 72 jaar overleed op 13 november 1999 Nel Postma-Kral. Ruim 30 jaar was ze een toegewijd, zorgzaam en dienstbaar medewerkster geweest in de kantine en de keuken.
In 2000 namen we afscheid van Henk Sportel die al in 1977/1978 veel regelde met betrekking tot de bouw en financiële zaken van de tribune. Hij was door de jaren heen een hardwerkende 'regelneef' voor ACV geweest en trad regelmatig op als ceremoniemeester.
Jan Klok
Op 14 mei 2000 overleed in de leeftijd van 86 jaar Jan Klok, destijds ACV's oudste lid, tevens Lid van Verdienste. 'Het gezicht van ACV', een 'Voetbaldier in hart en nieren', waren benamingen die het palmares van deze zo bescheiden persoon sierden. In allerlei functies was hij nauw verweven met zijn club ACV. In Assen zijn heel wat straat- en schoolvoetballers uit 'de school van Jan Klok' voortgekomen. Jan had een neus voor talent, maar waakte ervoor om uitblinkers te bevoorrechten.
Op 22 mei 2000 overleed op 56-jarige leeftijd, Roelof Brouwer, oud ACV-lid en lid van de Supportersvereniging ACV. Hij verzorgde in de zeventiger jaren enige tijd het wedstrijdsecretariaat van ACV.
Jan Oosting overleed op 6 april 2002 op 69-jarige leeftijd. In hem had ACV jarenlang een bevlogen en toegewijd jeugdleider en supporter gehad.
Op 14 maart 2003 overleed Roelof Koeling. Hij werd 68 jaar. Roelof had zich met zijn journalistieke vaardigheden ontpopt als de PR-man van ACV. Lange tijd assisteerde hij de speaker, deed wedstrijdverslaggeving per telefoon van ACV1, schreef jaren achtereen wedstrijdprogramma's en zette ACV in de Koerier en het Gezinsblad in de schijnwerpers. In 1993 was hij één van de initiatiefnemers van het clubblad 'De ACV'er' in nieuwe stijl, waar hij geruime tijd als redactielid onder de naam 'ERKA' aan meewerkte.
Joop Post, 'De vliegende vlo' werd hij genoemd, overleed op 66-jarige leeftijd op 8 augustus 2003.
Een maand eerder werd aan hem op zijn ziekbed thuis door Cor de Rijke, Bernard Scholten en Gerrit van Egteren het delfts blauw-verenigingsbord voor zijn 50-jarig lidmaatschap uitgereikt.
Van de velden tot in de zaal
Het seizoen 1999/2000 werd het seizoen van ACV3. Was men het vorige seizoen nog gedegradeerd, nu wist men, mede dankzij het feit dat het team in de loop van het seizoen een eigen trainer kreeg (Leendert Nieborg), kampioen te worden van de reserve 2e klasse met één punt voorsprong op de grote titelconcurrent en rivaal LTC2.
ACV5 werd kampioen van de reserve 3e klasse omdat nummer één, te weten Esserheem1 dat om begrijpelijke redenen, niet kon promoveren. ACV4 promoveerde daarom in plaats van ACV5.
Na een zeer moeizame en stroeve start maar door een prima eindsprint eindigde ACV1 onder leiding van de nieuwe trainer Bert Vos op de zevende plaats, maar nog wel in 'het linker rijtje'. Via een periodetitel werd deelname aan de Amstel Cup 2000/2001 afgedwongen. 'Man of the Year', de speler met de meeste 'Man of the Match'-punten werd Ronald Goossensen (in 1996/1997 was hij ook al nr.1), die echter aan het eind van het seizoen ACV verliet.
Opmerkelijk was een oefenpotje op 12 februari 2000 tegen de toenmalige Poolse koploper in de hoogste divisie K.S. Ruch Chorzow. Na een eclatante 0-4 ruststand wist ACV op bijzondere wijze de bakens te verzetten. ACV zette 'de joker' in. Assistent-trainer Bert Meertens maakte na jaren zijn eenmalige comeback en scoorde zowaar met het hoofd. Het doelpunt werd met een polonaise naar de middenstip gevierd. Arnold Bos maakte de stand voor ACV nog wat dragelijker door de zeer verdienstelijke 2-4 op het scorebord te zetten.
Zo'n 130 deelnemers deden mee aan het traditionele eindejaarszaalvoetbaltoernooi in sporthal de Boerhoorn te Rolde. De 22e editie van de Asser Veteranen Cup, ook inmiddels een zaalvoetbaltraditie, leverde ACV als trotse winnaar op.
Bij de jeugdteams spanden ACV D2 en D3 de kroon door zowel kampioen te worden in de voor- als najaarsreeksen. Zij wisten de knikkerbakken, voor elk team één, die in het jeugdhonk geplaatst waren, aardig gevuld te krijgen.
De twee damesteams wisten zich te handhaven in hun klasse. Toch was het vaak problematisch voor trainer Gerrit van Ark om wekelijks de twee teams te 'bemannen'.
Aan de TAP
ACV participeerde als één van de zeven uitgekozen verenigingen in het Tegen Alcomobilisme Projekt onder auspiciën van Sport Drenthe. Dit project richtte zich niet tegen alcoholverkoop in de kantine doch tegen het rijden onder invloed ten gevolge van overmatig drankgebruik na het bezoeken van een sportevenement. Er werd ingespeeld op een bewustwordingsproces bij zowel de verkopers (kantinepersoneel) als de gebruikers (de klant) van alcohol, waarbij de verantwoordelijkheden bij beide naar voren kwamen. Kortom, van een goed beleid in de sportkantine kon een preventieve en mentaliteitsveranderende werking uitgaan. Kantinemedewerkers kregen dus een gedegen voorlichting en (bij)scholing om het project te doen slagen. Men behaalde er zelfs een diploma voor.
Gerard Brink achter de bar
Regeltjes
Ingaande het seizoen 2000/2001 was het de keeper toegestaan om de bal slechts 6 seconden in de handen te houden, waarna hij deze weer in het spel moest brengen. De 5-passenregel verviel.
Het aantal wissels werd voor de lagere klassen senioren en jeugd uitgebreid van 3 naar 5 spelers. De kans dat je als reserve aan spelen toekwam werd dus aanmerkelijk groter. Ook het terugwisselen van een gewisselde speler behoorde tot de mogelijkheden.
Verjaardag van 'De ACV-er'
Het seizoen 2000/2001 werd de 60e jaargang van het clubblad 'De ACV-er'. In december 1940 had namelijk het eerste officiële clubblad het levenslicht gezien. Middels een reeks artikelen, met interessante items over de kleurrijke geschiedenis van de uitgave, werd er aandacht besteed aan de verjaardag. Toch tekenden zich reeds donkere wolken af aan de horizon over het voortbestaan van het blad in de toenmalige vorm. ACV had in dit seizoen het internetdomein betreden met de website acvassen.nl. Ondanks allerlei automatiseringen (computertekstverwerking), moderniseringen (opmaak en fotografie) en de invoering van E-mail waarvan het blad 'De ACV'er' toen de laatste jaren gebruik maakte, leek de internetvooruitgang en het toenemende thuisgebruik van de pc, waarvan we thans de veel goedkopere vruchten plukken, niet meer te stoppen. De oude 'ACV-er' mocht dan wel 'millenniumproof' zijn geweest, maar was een wisse dood nabij. Enkele jaren later zou voor 'De ACV-er' definitief het doek vallen. Op 14 januari 2002 om 22.00 uur was de website officieel online.
Titelstrijd
| De spannende competitie 2000/2001 waarin ACV1 eindelijk weer eens lange tijd meedeed in de titelstrijd werd afgesloten met een verdienstelijke vierde plaats achter Be Quick'28, s.v. Urk en VVOG. De vervangende periodetitel van de kampioen, leverde ACV Amstel-Cup deelname op. Helaas was de ploeg, mede door vele blessures, niet constant genoeg in presteren en de uitslagen wisselden dus nogal. 'Good-old' Arnold Bos was één van de ACV'ers die aan het eind van het seizoen, na een geweldige staat van dienst ( in totaal 10 seizoenen), afscheid nam. De Amstel Cup leverde drie verliespartijen (BVO Veendam uit 8-1 , Appingedam thuis 1-3 en FC Groningen thuis 1-4) en dus uitschakeling op. 'Man of the Year' werd Luciën Sahetapy. |
|
|
Arnold Bos |
ACV2, onder leiding van trainer Johan Pitstra, moest tegen s.v. Urk2 in Drachten een beslissingswedstrijd om het kampioenschap spelen. De vissersploeg trok met 1-3 aan het langste eind in deze titelstrijd en ACV viste helaas achter het net.
Bij de jeugd werden van de standaardelftallen C1 (promotie naar de 2e divisie) en D1 soeverein kampioen. C4 werd kampioen door alle wedstrijden te winnen!
De Dames daarentegen beleefden een heel beroerd seizoen. Door het vele blessureleed, dus een nijpend te kort aan speelsters, werd Dames2 in maart teruggetrokken uit de competitie. Dames1 degradeerde einde seizoen naar de 3e klasse.
Prijsindex
Tijdens de ledenvergadering in 2000 vielen Ronald Manders, Rob Zijl, Michel Mulder en Georg Wesseling in de prijzen (gouden ACV-spelden) vanwege hun 25-jarig ononderbroken lidmaatschap.
Vrijwilliger Albert Marten Postma werd prijzenswaardig tot Lid van Verdienste benoemd. De 79-jarige stille ACV-medewerker ontving onder prijzende woorden en luid applaus de oorkonde. Albert Postma overleed echter in 2001, waarmee ACV een gewaardeerd lid verloor.
De Koert Scholten-keeperswisseltrofee voor de minst gepasseerde keeper kwam als prijs in handen van A1-doelman Egbert Maalderink, voor zijn geleverde prestatie in het vorige seizoen (1999/2000). Over het seizoen 2000/2001 viel deze eer C1-doelman Ricardo Jokshorst te beurt.
Koert Scholten overleed op 13 november 2004 te Lindsay, Ontario Canada en werd 83 jaar oud. Zijn prijs, de KS-trofee, zou nog ieder jaar aan een keep(st)er worden uitgereikt.
25 jaar Supportersvereniging
Op 7 januari 2002 werd in de kantine van ACV de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie gehouden. Deze keer stond de avond ook in het teken van de viering van het 25 jarig bestaan van de Supportersvereniging ACV. De officiële oprichtingsdatum was 13 januari 1977. Bij binnenkomst stuitte men op een enorme overheerlijke taart aangeboden door de toenmalige sponsor Bakkerij Bootsma. ACV’s voorzitter Cor de Rijke feliciteerde voorzitter Peter van Bruggen van de Supportersvereniging en met name de oprichters hiervan, Arie de Jonge en de eerste voorzitter Harry Ouwehand, die nog steeds zeer actief waren binnen de vereniging ACV.
Bestuur Supportersvereniging in 2002
Eindelijk weer kampioen!
De competitiejaargang 2001/2002 zou, voor het toen weer trotse vlaggenschip van de vereniging, een schitterend seizoen worden. Na acht edities 'droog' te hebben gestaan werd eindelijk weer eens de titel in de Hoofdklasse C van het zaterdagvoetbal binnen gehaald. Dit gebeurde op 20 april 2002 in een zinderende wedstrijd voor 1600(!) toeschouwers tegen naaste concurrent Spakenburg. ACV had voldoende aan een gelijkspel, het werd 2-2. Met aan de meet 9 punten voorsprong op nummer 2 Spakenburg was het een afgetekend kampioenschap. De lovende en trotse krantenkoppen logen er niet om!
ACV1 kampioen seizoen 2001/2002 Hoofdklasse C
De daarna volgende competitie met Huizen en ASWH om het zaterdaglandskampioenschap werd na een goed begin voor het gevoel van de ACV-supporters enigszins teleurstellend afgesloten. Voor de uitslagen verwijst uw schrijver naar de statistieken. Eerder dat seizoen werd er ook al gestunt in de Amstel Cup. Door het veroveren van de tweede plaats in de poule werd de eerste knock-outronde bereikt. Op 20 september 2001 werd thuis IVS (uit Zuid Limburg) met 1-0 verslagen. De 2e knock-outronde werd een uitwedstrijd geloot tegen de FC Groningen.
In een prachtige ambiance, in het Oosterparkstadion met ruim 800 ACV-supporters, werd het onderspit gedolven tegen de FC (7-1). Voor trainer Bert Vos, die in 2002/2003 zou worden opgevolgd door Fred de Boer, was dit na drie seizoenen bij ACV een prachtige afsluiting en een kroon op het vele werk.
Michel Schoemaker |
|
|
Keeper Michel Schoemaker nam op zijn hoogtepunt afscheid. Hij had vanuit de eigen ACV-kweek 11 seizoenen het doel van de eerste selectie verdedigd. Op de kampioensreceptie werd de scheidende keeper, die ook voor vele vertegenwoordigende elftallen was uitgekomen en zo jarenlang ambassadeur van ACV was, benoemd tot Lid van Verdienste van ACV. |
ACV2 werd, na succesvolle jaren, bescheiden 5e. ACV3, voor het eerst in de derde klasse uitkomend, werd verdienstelijk 4e. ACV4 mocht in dat seizoen in haar klasse helaas de rode-lantaarndrager zijn. Het 7e had een klinkend kampioenschap te vieren. De andere teams presteerden goed en naar behoren.
De spelden in 2002
Zoals ieder jaar werden er weer leden gedecoreerd voor hun 25-jarig lidmaatschap. Naarmate de vereniging ouder werd, werden het er natuurlijk ook steeds meer. Oud-voorzitter Otto Verveld, reeds vaker vanuit de bonden onderscheiden, waardeerde de ACV-speld zeer. Ook John Ike, Jans Oldengarm, André Postma, Luc Vos en Henk van Veluw mochten hun spelden in ontvangst nemen uit handen van voorzitter de Rijke, die eerder ter vergadering zijn op handen zijnde afscheid aankondigde.
Ook Jan Horstra nam na 9 jaar trouwe dienst als secretaris afscheid. Op de najaarsledenvergadering 2002 werd hij alsnog benoemd tot Lid van Verdienste. Hij zou worden opgevolgd door Gerrit de Vries, die ook al eens penningmeester was geweest en zo uitgroeide tot een soort vliegende keeper binnen het bestuur. In het jeugdbestuur werd Jannes Gelling na een jaar voorzitterschap opgevolgd door de toenmalige jeugdsecretaris Flip Oostland.
Op de 'heilige' grond
Vanwege de grondige renovatie van de velden 3 en 4 werd de 25-ste TT-Camping in 2002 (zo vermelde het jaarverslag) voor het eerst in de geschiedenis ook op het hoofdveld(!) georganiseerd. Dat was niet helemaal waar, want getuige wat oude foto's was de 'heilige' grond ' al eens eerder voor dit doel gebruikt en wel in 1987.
Twee avonden per week werd er getraind op de velden van FC Assen. De B-junioren trainden op het complex bij de JWF-kazerne. Het werd bijna een ondragelijk wachten op de uiteindelijke verhuizing van de buurman naar Kloosterveen; misschien 2003.....?
Op de winkel passen
Cor de Rijke gaf eind 2002 na 10 jaar de voorzittershamer door aan Herman Spikman, die tijdelijk waarnemend voorzitter van ACV zou worden. Er was nog geen definitieve opvolger voor Cor gevonden, die terecht vond dat het tijd werd voor andere zaken in zijn leven waar hij veel tijd aan kon besteden. Hij was een prima manager, politicus, diplomaat, ambassadeur en luisterend oor geweest van zijn ACV. Hij drukte Herman Spikman dan ook op het hart voortaan goed op de winkel te passen.
Scheidend voorzitter Cor de Rijke
Delftsblauwe borden
Zilveren jubilarissen en dus ACV-spelddragers eind 2002 waren Aalze Veenstra, Jan Oosterhof, Hans Katerberg, Herman Zwiers, Sietse Vos en Sybolt van Dijk.
De leden met een ononderbroken 50-jarig(!) lidmaatschap dienden zich voor het eerst aan, zij het met terugwerkende kracht want ze waren al langer lid. Jan van de Veen (lid sinds 01-01-1948), Geert Reurink (lid sinds 01-07-1950) en Mans Wassink (lid sinds 01-07-1952), waren de sterksten onder de sterken. Hen viel ieder de eer te beurt een Delftsblauw verenigingsbord met daarop hun naam in ontvangst te nemen.
De K.S.-trofee, voor de minst gepasseerde keeper ging over het seizoen 2001/2002 naar C2-doelman Joram Kok.
Braziliaanse samba-hoogte
Het 1e elftal had in 2002/2003 onder de nieuwe trainer Fred de Boer een slechte seizoensstart, maar een prachtige tweede seizoenshelft. Na een indrukwekkende inhaalrace stond men zelfs voor de laatste competitiewedstrijd gelijk bovenaan met Harkemase Boys. ACV verloor de laatste competitiewedstrijd uit bij VVOG; Harkemase Boys won bij WHC en stond ACV's titelprolongatie in de Hoofdklasse in de weg.
|
Tijdens de wedstrijd ACV – Flevo Boys (4-1) scoorde Ruud Jalving, die tevens 'Man of the Year 2003' werd, het 1500-ste doelpunt voor ACV sinds 1946 waarbij alleen de doelpunten telden in competitie- en beslissingswedstrijden.
Topscoorder Martin Bloem brak gedurende het seizoen zowel zijn teen als zijn neus, maar het belette hem niet om te scoren.
Luciën Sahetapy, voor insiders 'Tappie', groeide in de pers uit naar Braziliaanse samba-hoogte. Niet voor niets was hij al drie keer 'Man of the Year' geweest (1998, 2001 en 2002).
|
|
|
Luciën Sahetapy ('Tappie') |
ACV2 had het net als twee seizoenen eerder aan de stok met s.v. Urk2. Lange tijd ging het gelijk op, maar opnieuw waren het de Urkers die ACV naar de tweede plaats verwezen. Wel werd de districtsbeker voor reserve-elftallen gewonnen. In de finale in Norg werd SC Joure2 overtuigend en gedecideerd verslagen met 8-0. De enige kampioenen bij de senioren waren de veteranen.
Bij de jeugd werd D1 ongeslagen kampioen van de Hoofdklasse en promoveerde door dit resultaat naar de top-klasse voor D-pupillen.
In de zaal won ACV opnieuw het 25ste toernooi (jubileumeditie) om de Asser Veteranen Cup.
Een Benefietwedstrijd voor het poliofonds Achiles 1894 1 – ACV1 ging met 5-1 verloren, doch bracht wel even 3500 euro op. Al in november 2002 speelde ACV op het veld in Ekehaar een oefenwedstrijd tegen Busam Icons (vier maal landskampioen van Zuid-Korea) en liet de Aziaten met 2-1 in de kou staan.
Bij slager Arie
De regionale pers maar ook 'De ACV'er' en 'De Uitlaat' besteedden middels artikelen en interviews aandacht aan verzorger/masseur 'Good Old' Arie de Jonge, die bij zijn afscheid in 2003/2004 maar liefst 31(!) jaar aan ACV verbonden was. Ooit, begin jaren zeventig van de vorige eeuw, was hij samen met de Achillianen Wil van de Berg, Kees Rosema, André Java, Georg Pauli, Martin Verhagen en later gevolgd door Gerard de Roo en Jan Mennega, overgekomen naar ACV.
Masseur/verzorger Arie de Jonge
Arie, die van beroep slager was geweest, had ruim 25 jaar samengewerkt met nog zo'n icoon, onze welbekende ras-ACV'er, Herman Tahapary. Op de ledenvergadering in mei 2004 werd Arie de Jonge benoemd tot het eerste 'Erelid van ACV'.
Opvolger van Arie in de functie van verzorger/masseur werd, de bij ACV zeker niet onbekende, Lex Bultstra. Juist, die ene uit het 'ACV1-broertjesteam' (de Bultstraatjes, de Hoekstraatjes en de Grittertjes) van 1968/1969 tot en met 1970/1971.
'A Hell of a Job'
Het seizoen 2003/2004 begon met de tijding dat de vertrouwenscommissie, bestaande uit Jan Horstra, Jannes Schoemaker en Otto Verveld, eindelijk een kandidaat-voorzitter had gevonden als opvolger van Cor de Rijke en tussenpaus Herman Spikman. Het Bestuur stelde voor dhr. Piet Huising ter benoeming voor te dragen, aldus geschiedde op 3 november 2003. Hij keek tegen de voorzittersfunctie aan als 'A Hell of a Job'. Om persoonlijke redenen legde hij al een jaar later zijn ambt neer en kon de zoektocht naar een nieuwe praeses weer beginnen. Cor de Rijke kwam nog weer een jaartje opdraven.
De club van de blauwe brief
De ledenvergadering van 3 november 2003 kwam met een onheilstijding.
Het financieel verslag van de vereniging vertoonde over het seizoen 2002/2003 een veel forser nadelig saldo dan was begroot. De oorzaak lag in een nacontrole met naheffing van de Belastingdienst over vier seizoenen naar aanleiding van vroeger niet-belaste vergoedingsbedragen die achteraf wel als belast werden beschouwd. Dat was wel even slikken voor ACV, zo'n aanslag op de spaarpot. ACV was natuurlijk onaangenaam verrast met het bericht van de club van de blauwe brief. Voortaan zou men dit gegeven jaarlijks doorwerken in de post 'Lonen en Sociale Lasten'.
Jubilarissen en versierselen in 2003
De gouden ACV-spelden gingen dit jaar naar Ido de Haan, Ernst Ruessink, Frans Naber en Lex Venema. Steven Grit en Barteld Crajé waren nog een kwart eeuw langer lid van ACV en ontvingen het verenigingsbord met inscriptie. Voor Steven Grit kwam het bord enige jaren te laat, omdat hij kon aantonen dat hij reeds vanaf 1946 lid was van de vereniging. Hij was in de jaren 50 een klein jaartje lid geweest van SJS uit Stadskanaal maar was toen tevens ook niet spelend lid gebleven van ACV.
Oud-voorzitter Cor de Rijke kreeg de ouvre-prijs voor het vele werk dat hij een decennium lang voor ACV gedaan had, want hij werd benoemd tot Lid van Verdienste.
De K.S.-trofee voor de beste ballenvanger kwam in handen van Simon Latumalea die in 2002/2003 keeper van ACV2 was en de minste tegengoals had geïncasseerd.
Resultaten in 2003/2004
Voor aanvang van de competitie oefende ACV onder snikhete omstandigheden (eindelijk zomer!) zeer verdienstelijk met een 1-0 winst tegen de BVO Veendam.
Het eerste elftal had een uitstekende eerste helft van de competitie 2003/2004, maar vooral door veel blessures (4 geopereerde spelers) een tegenvallende tweede helft. Een vierde plaats was hun deel, meer zat er ook niet in. Op Hemelvaartsdag 2004 werd deelname aan de Amstel Cup, tussen de betaalde clubs, veilig gesteld door op het toernooi om de Noordelijke districtsbeker achter Harkemase Boys als tweede te eindigen. Men ontkwam maar net aan het trieste supporterstumult en geweld bij de finale Harkemase Boys-WKE.
ACV 1e selectie seizoen 2003/2004
De overige seniorenelftallen (waaronder ook de Damesafdeling viel) presteerden dat seizoen wisselend. Erg genoeg werd ACV3 uit de competitie teruggetrokken wegens gebrek aan spelers. Daardoor was er automatisch sprake van degradatie van de 1e naar de 2e reserveklasse. Het zevende promoveerde want het werd tweede achter de ploeg van de penitentiaire inrichting Norgerhaven, die om speciale redenen niet promoveren kon.
Bij de jeugd was B1 duidelijk de sterkste in de 3e divisie en promoveerde. C1 redde het niet in de 2e divisie en degradeerde. Ook het dappere D1 wist het in de Topklasse niet vol te houden. Als vierde van onderen waren ze door een versterkte degradatieregeling toch nog de klos.
In 2003 veroverde ACV in de zaal opnieuw de Asser Veteranen-Cup.
De Benefietwedstrijd voor het Poliofonds (2e editie) ACV1–Achilles 1894 1 resulteerde behalve in een 3-2 overwinning ook in 2500 euro voor het goede doel.
De pen leeg, de inkt opgedroogd
In 2004 zwaaide Erik Alberts na een decennium af als eindredacteur van het clubblad 'De ACV'er' en stopte met het schrijven van de wedstrijdprogramma's. Wegens drukke werkzaamheden en om persoonlijke redenen, was bij hem de pen leeg en de inkt opgedroogd. De eindredactie van het clubblad werd voortaan gedaan door de nieuwe redacteur Erik Tipker en oudgediende Dick Teunissen. Inmiddels deden het clubblad en de internetwebsite elkaar al de nodige en onnodige concurrentie aan. Het voortbestaan van 'De ACV'er' was toe aan het ophalen van het laatste doekje, voordat het definitief zou vallen.....
Verloren in de zandbak
Er was al jaren over geklaagd en geschreven: 'De zandbak'. Het was de benaming voor het abominabele trainingsveld tussen veld 3 en 4. Het eerste kreeg 'ontheffing' door voortaan op veld 2 te mogen trainen.
Andere teams weken uit naar De Schakel in Baggelhuizen. Er werd zelfs getraind op het grasveld, thans beter bekend als het schapenweitje, voor het Provinciehuis en op het JWF-terrein.
In 'De Uitlaat' maakte een ACV-speler zijn misnoegen nog eens kenbaar. Hij had in de zandbak al twee medespelers verloren aan dusdanige blessures dat ze genoodzaakt waren om te stoppen met voetballen.
Tussentijds werd het FC Assen-terrein door de gemeente aangepakt en weldra zou, het inmiddels uit haar jasje gegroeide, ACV er zowaar twee velden bij krijgen.
