Na afloop van het sponsorcontract met DLG Verzekeringen, die haar naam inmiddels in Univé gewijzigd had, zocht men lang naar een nieuwe partner. Deze werd in 1993 uiteindelijk gevonden in Reclame- en Adviesbureau Aajee uit Hoogeveen. Ook andere ACV-elftallen kregen eigen shirtsponsors en werden door verschillende bedrijven voorzien van trainingspakken en sporttassen, zodat men er weer netjes op stond. Overigens stelde men bij ACV in 1992 een sponsorcommissie in die alle zaken ging stroomlijnen.

 

 

In mei 1991 degradeerde ACV A1 uit de prestigieuze Coca Cola competitie. Ondanks alle inzet en goede wil had men slechts één puntje uit 22 wedstrijden weten te behalen.

Via de STK-er Joop van Dalfsen, tevens trainer van A1, kwam er opbouwend bedoelde kritiek op het jeugdplan, dat niet naar behoren zou hebben gewerkt. "Inspelen op de nieuwe ontwikkelingen voordat het te laat is", was zijn devies. Hij pleitte voor de samenstelling van een jong ACV1 voor spelers onder de 23 jaar. Bij ACV was hij toch even een roepende in de woestijn. De forse terugloop van leden tussen de 14 en 18 jaar gaf te denken.

In 1993 werd oud-eerste-elftalspeler Han Wonink jeugdtrainer van de A-'s. Voor B1 werd Bart Ludwig aangetrokken. In 1993/1994 werd er door Gerrit de Vries en Willem Renting een nieuw jeugdplan gepresenteerd. Het droeg de titel "De andere manier van werken".

 

 

 

 

In 1990 kondigde Otto Verveld reeds zijn naderend afscheid als voorzitter aan. In oktober 1991 was het zover. Zijn drukke voorzitterschap van het VCV (reeds zes jaar) en de federatie van belangenorganisaties slokten al heel wat tijd op.

Hij droeg de hamer over aan Joop v.d. Klok, die totdat er een nieuwe voorzitter gevonden was, gelukkig beschikbaar was als "tussen-paus". In 1992 werd een nieuwe voorzitter gevonden in de persoon van Cor de Rijke.

Ook in november 1991 stopte Bernard Scholten als secretaris. Ruim 14 jaar had hij het scribaat van de vereniging behartigd. Toch zou "Mister ACV" niet uit beeld verdwijnen. Integendeel zelfs, want er zou op de voorwaarde van de nieuwe voorzitter een functie gecreëerd worden, waar hij zich helemaal op zijn plaats zou voelen. Jan Gudden werd tijdelijk secretaris, totdat in 1992 Jan Horstra deze functie op zich nam.

Bram Schoon was ruim 18 jaar penningmeester geweest. Hij had de jaarlijkse exploitatie van ACV zien vertienvoudigen van veertigduizend naar vierhonderdduizend gulden. Tijdens de ledenvergadering van 1992 nam hij afscheid van de penningen. Jan Gudden werd de nieuwe "schatbewaarder".

 

 

Het eerste dameselftal werd in 1991 ongeslagen kampioen en promoveerde daardoor naar de hoofdklasse. Ook veroverde ACV de Asser Cup voor damesteams door in de finale de dames van FC Assen met 5-2 te verslaan. In 1992 en 1993 heette het evenement voortaan de Omroep Assen Cup; opnieuw legden de ACV-dames beide keren beslag op de eerste plaats. Men nam met weemoed afscheid van trainer Peter Wilting die als stand-in geweldig werk had verricht. Vanaf augustus 1994 zou Gerrit van Ark uit Haren de scepter over de dames voeren en wel met succes. In mei 1994 veroverden Dames 1 zowel het kampioenschap als de Drentse beker.

 

 

ACV 1 behaalde in 1991 onder leiding van de nieuwe trainer Johan Zandstra een keurige vierde plaats. Na een zeer schoorvoetend begin, werd toch de bijna traditionele periodetitel gehaald.

Het seizoen 1991/1992 leverde weer de titel in de eerste klasse C op. En dat terwijl routinier Roel van Dijk met een respectabele staat van dienst afscheid had genomen. De competitie om de landstitel van de zaterdagamateurs leverde een tweede plaats op achter landskampioen Quick Boys.

 

Spits Bert Meertens die enkele jaren onbetwist topscorer bij ACV1 was, kreeg er in 1992/1993 een "concurrent" bij, namelijk Mariano Bombarda. Een dozijn goals in dat seizoen en het jaar daarop maar liefst 25 treffers maakten zijn faam als "onnavolgbare draaikont" waar. Het zou bij twee seizoenen blijven want FC Groningen was er als de kippen bij om ons "kanon" in te lijven.

 

Na de bescheiden vijfde stek in 1992/1993 werd ACV1 in het seizoen 1993/1994 opnieuw kampioen.

De beslissende thuiswedstrijd tegen DOS Kampen werd met 1 – 0 gewonnen door de befaamde krulbal uit een vrije trap van Johan Pitstra in de 87e minuut.

In de nacompetitie om het landskampioenschap van de zaterdagamateurs tussen ACV, DOVO en Katwijk werd de laatste kampioen.

In dit seizoen 1993/1994 werd het doel van de tegenstander zelfs 72 maal getroffen. Op 18 september 1993 werd ACV de vierde eerste-klasser die de magische grens van 1000 doelpunten passeerde. Tegen DETO in Vriezenveen scoorde Mark van Vugt zowel het 999-ste als het 1000-ste ACV-doelpunt in de eerste klasse.

 

Op de kampioensreceptie in 1994 werd speler Peter Kuntz onderscheiden als Lid van Verdienste. De ACV-er, ooit door Heerenveen-trainer Foppe de Haan geschetst als één van de talentvolste voetballers van het amateurvoetbal, had ruim 400 officiële wedstrijden voor het eerste van ACV gespeeld. Op 29 maart 1980 had hij als A-junior zijn debuut gemaakt in Putten tegen SDCP. Na ruim 14 jaar zou routinier Peter besluiten om het volgende seizoen af te bouwen in een lager elftal. Dat lukte niet geheel want er zou nog regelmatig een beroep op hem worden gedaan.

 

Na het seizoen 1993/1994 wilde trainer Johan Zandstra het na drie intensieve jaren het even rustiger aan doen. Met Ron Jans als opvolger in de seizoenen 1994/1995 t/m 1996/1997 werd prima gepresteerd maar zat er geen kampioenschap in. Achtereenvolgend werd een 3e, 2e en een 3e plaats gescoord. Wel werd er gespeeld in de voorronden van de Amstel Cup maar deze gingen alle verloren.

 

 

 

 

In het seizoen 1992/1993 had ACV2 ook gewoon kampioen moeten worden onder leiding van trainer Janco Bulthuis. Gelijk geëindigd op de eerste plaats met Be Quick Dokkum, moest een beslissingswedstrijd in Drachten de kampioen aanwijzen. ACV verloor met 1 – 0.

ACV7 deed het gewoon in 1993. Ze werden kampioen. Ene Alfred Toxopeus werd met 21 goals topscorer en aandeelhouder in het succes. Ook ACV8, onder leiding van Kees Spiegelaar en Jacob Mulder, werden kampioen in hun klasse.

 

 

Het clubblad "de ACV-er" werd in deze periode vanaf augustus 1993 (jaargang 53) gemoderniseerd. Met een door sponsor Aajee geleverd nieuw jasje en een andere lay-out in kolommen kreeg het maandblad een compleet nieuwe uitstraling.

Jan Boer, Dick Teunissen, Roelof Koeling en Mark van Vugt stonden aan de wieg van de ACV-er nieuwe stijl en bemanden de pas ingestelde redactiecommissie. Later zouden Ary de Jonge, Tibert Breimer en Erik Alberts het team komen versterken en de werkzaamheden overnemen.

Ook de jaarlijkse presentatiegids van ACV, de wedstrijdprogramma's en raambiljetten werden met zorg in de huisstijl opgemaakt, zodat ze prachtige visitekaartjes naar de buitenwacht vormden.

 

 

Het 15-jarige talent Nadine Nunumete, uitkomend voor ACV Dames1 kreeg een uitnodiging voor de dames van Oranje. Op 10 oktober 1993 werd de meisjesinterland Nederland - Duitsland gespeeld. Nadine speelde daarvoor al vier jaar in de Drentse meisjesselectie.

 

 

Ook ACV7 bewoog zich op sociaal-maatschappelijk gebied. Op initiatief van George Wesseling zette het elftal in 1994 een actie op voor het Verzorgingstehuis De Wijde Blik te Assen. Met vereende krachten zong ACV7 een Compact Disc vol. De opbrengst uit de verkoop van dit muzikale kunstwerk (25 piek) waarop ook het clublied van ACV vereeuwigd was, kwam ten goede aan voorzieningen voor de bejaarde medemens.

 

 

In 1994 werd het clubgebouw van ACV aan de laatste moderne wensen aangepast. Er werd gewerkt aan een grotere ontvangstruimte voor de sponsors, een nieuwe nog ruimere bestuurskamer, een jeugdhonk met doorloop naar de kantine en extra vergaderruimte. Eindelijk kreeg het clubgebouw ook een naam. Middels een uitgeschreven prijsvraag kreeg de inzending van Erik Alberts de goedkeuring van het bestuur. Voortaan zou het ACV-clubgebouw als "De Zwaluw" (refererend aan ACV's oorspronkelijke naam  "De Zwaluwen") aan de zoom van de Kortbossen staan. Een prachtig naambord in de clubkleuren mocht na de verbouwing de westgevel sieren.

 

 

Een vertrouwd gezicht stopte met de kaartverkoop. Het was Truus Grit die in 1995 het kaartverkoophok vaarwel zegde. Een lange carrière als vrijwilligster kwam ten einde. Wat betreft ACV in het algemeen natuurlijk niet, want ze behoorde immers, evenals haar man Steven, al lang tot de inventaris.

 

 

 

 

Otto Verveld, Bernard Scholten en Bram Schoon werden tijdens de ledenvergadering van 1992 door het bestuur onder leiding van voorzitter Cor de Rijke tot Lid van Verdienste voorgedragen en door de vergadering benoemd. De echtparen Gé en Jan v.d. Veen, Truus en Steven Grit, alsmede Jan Luchtenberg en Matti Sinkgraven vielen eveneens deze eer te beurt. Hiermee waren de eerste negen leden van verdienste benoemd. Op de ledenvergadering in 1993 was het de beurt aan Jan Boer en Roelof Alberts. In 1995 werden Lucas Schipper, Bert Crajé en Thale Lesschen benoemd. Thale, die al jaren wedstrijdsecretaris was, maar ook nooit te beroerd voor allerlei hand- en spandiensten.

 

 

Een grote slag, in oktober 1993, was het overlijden van Roelof Timmer na een slopende ziekte. Zijn laatste functie was die van materiaalman, welke hij met verantwoordelijkheidsgevoel vervulde. Ook ere-voorzitter Hendrik Ruiter overleed in dat jaar. Oud-bestuurslid Willem Zijl overleed op 17 april 1995. Controleur en medewerker Lucas Vijfschaft verloor het gevecht tegen zijn ziekte en stierf op 13 juli 1995.

 

 

ACV bleek einde 1995 tot ieders verbazing de pers (zowel regionaal als landelijk) te halen met het project "Zelfwerkzaamheid". Om te voorkomen dat steeds meer taken door steeds minder mensen gedaan moesten worden en er wellicht betaalde krachten moesten worden ingeschakeld had het bestuur een plan gelanceerd. Ieder seniorlid zou verplicht zijn zich jaarlijks 10 uur voor de vereniging in te zetten. Op de ledenvergadering zou het plan in stemming gebracht worden. Er waren maar liefst 95 (!) leden aanwezig. Het voorstel werd met 43 stemmen voor, 9 tegen en 20 onthoudingen aangenomen (waar waren opeens de 23 overige leden?). Het bestuur beloofde om het plan verder uit te werken en te laten coördineren.