Deze periode begon in 1976 met een paar flinke tegenvallers voor de vereniging, waarvoor gelukkig ook weer goede oplossingen werden gevonden.

ACV-voorzitter George Kuntz was wegens gezondheidsproblemen genoodzaakt zijn ambt neer te leggen. Later bleef hij gelukkig via de begeleiding van de jeugd nauw betrokken bij ACV. Bestuurslid Arnold le Grand werd destijds bereid gevonden om als voorzitter op te treden. Na een half jaar moest hij echter vertrekken naar Curaçao wegens werkzaamheden.

In november 1976 kon op de ledenvergadering Dhr. O.P. Verveld, die zich liever gewoon "Otto" noemde, benoemd worden tot voorzitter. Hij was als preses een markant persoon die zijn sporen in het sociaal-maatschappelijk jeugdwerk, het pedagogisch werk en als dramaturg had verdiend. Van alle kwaliteiten zou hij tijdens zijn voorzitterschap bij gelegenheid gebruik maken. Naast bestuurder was hij een animator die zeker niet wars was van feestvieren. Dat genoegen zou hij nog vaak genoeg mogen smaken in een vijftienjarige carrière als "ACV-opperhoofd".

ACV werd opgeschrikt door het plotseling overlijden van het bestuurslid, voorzitter van de technische commissie en leider van het tweede elftal dhr. J. Kloeze.

 

 

Vanaf september 1976 zou ACV onder leiding staan van trainer Peter Koetsier uit Norg, die eerder o.a. v.v. Peize onder zijn hoede had. Ronald Manders nam de aanvoerdersband over van oudgediende Kees Rosema.

Sommige Asser clubs weigerden in 1976 tegen ACV1 te spelen om de Asser Cup en in vriendschappelijke wedstrijden. Deze boycot werd ingegeven vanwege de volgens hen nogal "dubieuze" aantrekkingskracht van ACV op spelers van andere clubs en de ontstane hetze daarover in de media. Ook de relatie met zustervereniging Oranje Nassau Groningen kwam in 1977 op de tocht door overschrijvingen van spits Bert Hooijer, Hans Bolman en keeper Doede ter Veld. In deze periode werd er overigens een ware hetze gevoerd tegen ACV door de media (regionale kranten en Johan Derksen in Voetbal International), waarbij geïnsinueerd werd dat er geld over (lees "onder") de tafel ging bij vermeende  overschrijvingen naar ACV van geronselde spelers. Jan Schipper, Bert Hooijer, Rolf Veneboer, Charley Kenter, Eddy Bosman, Gerrit Volkers noem maar op, waren immers niet de eerste de besten. De gecreëerde "managementfunktie" bij ACV, eerst door Hylko Enzerink vervuld en daarna door Bernard Scholten, werd als een vreemde eend in de bijt van het Noordelijk amateurvoetbal gezien. Waarschijnlijk was ACV toen al haar tijd ver vooruit, want thans kan geen topamateurclub er meer zonder.

 

 

 

 

Een gouden greep was het idee van Dhr. Tide Dijkstra om op het ACV-complex tijdens de T.T. een camping te organiseren. Het eerste jaar (1976) bevolkten slechts 160 tenten het ACV-veld, maar het was een begin. Het was die eerste keer wel aardig lobbyen om het motorvolk naar de Kortbossen te trekken. Eenmaal geweest, badend in luxe vergeleken met de boerencampings in Witten, kwamen de meesten graag terug en namen nieuwe gasten mee.

In de negentiger jaren mocht ACV zich verheugen in zo'n 1000 tenten (in de laatste jaren teruggelopen naar ca. 600 stuks), waardoor dit evenement nog steeds een belangrijke financiële kurk is geworden waarop de vereniging drijft.

De grote animator van de T.T.-camping werd Bernard Scholten, die er vanaf het begin reeds bij betrokken was (en nog steeds) de supervisie voerde. In 1977 werd hij tevens secretaris van ACV  en ging ontzettend veel zaken voor ACV regelen. Met alle respect werd hij de regelneef van ACV.

 

 

In november 1976 werd via het clubblad de eerste aanzet gegeven voor het oprichten van een supportersvereniging door elftalverzorger Arie de Jonge. Het resulteerde in een op 13 januari 1977 gehouden oprichtingsvergadering van de Supportersvereniging A.C.V. Het eerste bestuur bestond  uit de heren H.C.F. Ouwehand (voorzitter), A. Alberts (secretaris), H. Oosting (penningmeester) en de leden J. Weidgraaf en H. Grit.

In samenwerking met Nico Smilde en het Kroon-combo werd het nieuwe ACV-clublied gecomponeerd en op band gezet. In januari 1978 kreeg men het eigen clubblad "De Uitlaat".

 

 

 

Anne Bultstra speelde op 11 april 1977 zijn 300-ste wedstrijd in de hoofdmacht van ACV en werd daarvoor in het zonnetje gezet tijdens de wedstrijd ACV - IJsselmeervogels.

In '77 was ACV 3 schitterend kampioen geworden met als elftalleider Gerrit v. Egteren. Dat zelfde jaar vochten ACV 7 en 8 een broederstrijd om de titel uit, die door het zevende in haar voordeel werd beslist. "De oudjes" van ACV 10 werden veteranenkampioen door in de finale "de oude glorie" van Asser Boys te verslaan (3-1). De Asser Cup-finale in augustus tussen ACV en Achilles werd door ACV na strafschoppen gewonnen. Op 9 augustus 1977 hield ACV met goed voetbal het gerenommeerde Go Ahead Eagles op 1-1.

 

 

Op de ledenvergadering in 1977 werden de nieuwe statuten en een huishoudelijk reglement gepresenteerd. Ook werd het Seniorenbestuur ingesteld in de  bestuurlijke organisatie van de vereniging.

De toestand van de velden en de capaciteit van accommodatie baarden steeds meer zorgen. Er was reeds een oefenveld tussen de velden 2 en 3 in gebruik genomen (later bekend als "de zandbak"). De lichtmasten van het trainingsveld waren meeverhuisd. Het oude trainingsveld zou voortaan veld 4 heten, waardoor er even wat meer ruimte voor de wedstrijden zou zijn.

De oostelijke zijde van het hoofdveld werd voorzien van een drietraps tegeltalud over de gehele lengte. Met moeite had men hiervoor een krediet van fl.20.000,- van de gemeente weten los te peuteren. Bij de wedstrijd ACV - Huizen in april '78 stond het publiek drie rijen hoog en droog.

Tevens was er de lang gekoesterde wens een tribune te bouwen. De geraamde kosten bedroegen fl.100.000,-. De financiële doeners zetten een actie op poten door een obligatielening uit te schrijven waarmee de bouw bekostigd zou kunnen worden. Men ging op zoek naar ruim 100 ACV-ers en sympathisanten die ieder voor fl.1000,- willen inschrijven. Uiteindelijk vond men ruim 120 medestanders. De gemeente moest nog over de streep getrokken worden om jaarlijks af te lossen tot een totaal van fl.75.000,-.

Het plan slaagde uiteindelijk, want op 23 september 1978 werd de schitterende tribune officieel in gebruik genomen voor de wedstrijd ACV - Go Ahead Kampen. Dhr. H. Sportel van de advies- en bouwcommissie verrichtte de officiële overdracht aan ACV. Eén van ACV medebouwers Meeme Elle Alting, mocht het eindresultaat niet meer meemaken. Hij stierf plotseling op 24 december 1978 op 47-jarige leeftijd.

 

 

 

 

In het voorjaar waren er al jeugdsuccessen. Pupillen 1 veroverde o.l.v. Peter van Bruggen het Drents zaalkampioenschap in Emmen. Leider George Kuntz zag zijn B1 kampioen van Drenthe in de A-klasse worden. Ook voor pupillen 4, C5 en ACV 8 waren er kampioenschappen weggelegd.

Het eerste elftal van ACV behaalde eerst het afdelings- kampioenschap van de hoogste klasse van de zaterdagamateurs. Een intocht met zo'n honderd versierde en luid toeterende auto's maakte Assen bekend met de nieuwe kampioen.

Het gevolg was dat met de kampioen van 1A, namelijk Noordwijk, om de zaterdag amateurtitel gestreden moest worden. Uit tegen Noordwijk werd het 1 – 1 en thuis werd het 4 – 4. De beslissingswedstrijd in Harderwijk werd door ACV met 2 – 1 gewonnen, waardoor het Nederlands kampioen van de zaterdagamateurs was.

De landskampioen van de zondagamateurs was Hoogeveen geworden. Hiermee werd duidelijk dat het amateurvoetbal in Drenthe een geweldige progressie had doorgemaakt! Tweemaal was ACV duidelijk sterker. Vierduizend toeschouwers zagen ACV bij 30 graden hitte Algeheel Landskampioen Amateurvoetbal worden!

Toch was de koek nog niet op. De drie-dubbel werd binnengehaald toen ACV de bekerfinale op het veld van IJsselmeervogels in Spakenburg won van Jodan Boys uit Gouda. Het enige doelpunt kwam op naam van Bert Hooijer, waarmee de buit binnen was. ^{(Met dank aan Roelof Hoekman voor de verbetering)}

 

 

Voor de landstitel zaterdagamateurs ontving ACV de zilveren legpenning van de Gemeente Assen uit handen van burgemeester en voetballiefhebber J.W. Masman. Ruim een maand later kwam daar als beloning voor het algeheel landskampioenschap van de amateurs nog eens de gouden legpenning bij. Dit was uitzonderlijk te noemen, want in 1975 was alleen de T.T., wegens haar 75 jarig bestaan, ACV voorgegaan. In december '78 mocht voorzitter Otto Verveld de kampioensbeker uit Zeist ophalen.

Ook de Trouw-Wisselbeker voor de meest scorende ploeg (62 goals) kwam in het bezit van ACV. Topscorer van de eerste klassen werd ACV-spits Jan Mennega (17 goals).

Trainer Peter Koetsier nam op het toppunt van zijn roem afscheid. Een jonge ambitieuze trainer afkomstig van Drachtster Boys mocht het roer overnemen. Zijn naam was Foppe de Haan.

 

 

In 1978 behaalde Jan van de Veen het diploma Horeca ten behoeve van de ACV-kantine. Jan en zijn vrouw Gé zouden vele jaren (meer dan 20 jaar) de scepter zwaaien over de kantine, waarbij ze regelmatig door hun zoons Roelof, Henk en Jan geassisteerd werden. Gé van de Veen werd het eerste vrouwelijke bestuurslid van ACV, met de portefeuille kantinebeheer.

 

 

Na de eerste titel in 1977/1978 van ACV1 werden 1978/1979 de tweede en in 1979/1980 de derde afdelingstitel op rij vrij eenvoudig binnengesleept.

De tweede in het verre Werkendam bij Kozakken Boys. Toen de trein 's avonds door het noodweer op de Veluwe tot stilstand kwam, stonden er al uren drommen supporters op het station van Assen om hun helden te verwelkomen. Iedere trein die passeerde werd tot verbazing van de passagiers met oorverdovend gejuich begroet. Het werd bijna twee uur middernacht toen de NS-ACV-express Assen binnen liep.

De derde titel werd bij DOS in Kampen behaald. Een glorieuze intocht vanaf de T.T.-baan door de stad vormde toen de inleiding van de festiviteiten.

Prolongatie van de landstitel bij de zaterdagamateurs bleek er beide keren niet meer in te zitten. In het seizoen 1980/1981 (3e) en de vier opvolgende jaren was het even gebeurd met de kampioenschappen van ACV 1.

 

 

Het 40-jarig bestaan van ACV werd niet erg groots gevierd. In 1979 had het duidelijk aan tijd ontbroken. Een receptie en in december een gezellige feestavond in Bellevue, waarbij eigen toneeltalenten de avond vulden, vormden de hoogtepunten.

Ook ACV 2, 3 en 4 waren (evenals zeven jeugdelftallen) in het jubileumjaar kampioen geworden. In mei '79 werd het eerste zogenaamde Rocco-Go Toernooi gespeeld, dat jaarlijks door twee lagere seniorenteams werd georganiseerd. Op initiatief van Gerard van Dijk en Jacob Mulder werd het toernooi naar Harry Luchies vernoemd, beter bekend onder de naam Rocco.

Het comité Noord-Ierse Kinderen werd in augustus fl.5000,- rijker door de benefietwedstrijd ACV-FC Groningen die eindigde in 2-2. De opbrengst was uiteraard belangrijker dan de uitslag.

Op 3 november 1979 speelde Jack Soumeru zijn 250-ste wedstrijd voor ACV. In maart 1980  zou "De parel van het Asser voetbal" op 33-jarige leeftijd na 10 seizoenen ACV de kicksen aan de wilgen hangen. Talent Jan Postma vertrok naar de profs van Veendam.

 

 

 

 

De accommodatie en toestand van de velden waren zo langzamerhand onhoudbaar geworden. Het bleek tijd te zijn voor een radicale actie. In de ACV-er werd 7 november 1980 uitgeroepen tot actiedag van ACV. De jeugd werd opgeroepen met spandoeken en kruiwagens naar het gemeentehuis te togen om het stadsbestuur nog eens op de noodzaak van verbetering te wijzen. De kruiwagen stinkende modder van het Stadsbroek vond uiteindelijk zijn bestemming in de hal van het gemeentehuis.